فرزندآوری و فرزند پروری یا پرورش فرزند (پرورش کودک) فرآیند تقویت و حمایت از پیشرفت فیزیکی، عاطفی، اجتماعی و فکری کودک از نوزادی تا بزرگسالی است و پرورش به جنبه‌های رشد و نمو و تربیت کودک ، منهای رابطه ژنتیکی با پدر و مادر توجه دارد.

معمولاً والدین بیولوژیک وظیفه پرورش کودک را به عهده دارند، که می توانند این وظیفه را با کسب مهارت در سبک های نوین فرزند پروری به کمک مشاوره تلفنی و یا مشاوره حضوری و یا مطالعه ی کتاب های مفید و کامل در این بحث و موضوع بسیار مهم  به انجام برسانند. علاوه بر این دولتها و انجمن‌ها نیز در این مورد نقش های عمده ای را در سال های اخیر ایفا می‌کنند.

در مورد کودکان یتیم یا رها شده وظیفه مراقبت از کودکان را به سرپرستان غیر هم خون یا پرورشگاه می‌سپارند.

محققان دانشگاه سیمون فرازر در کانادا در مطالعه ای که در مجله PLOS One منتتشر شد، اظهار داشتند که طول سلامت روان در زنانی که فرزندان بیشتری داشتند، بهتر از زنانی بود که کودکان کمتری داشتند؛ به همین دلیل فرزندآوری بیشتر، پیری دیرتر را برای زنان به همراه دارد.

 

نقش والدین و رشد شخصیتی کودک

مدتهای مدیدی روانشناسان رشد علاقمند بودند بدانند که رشد کودک چگونه از والدین متاثر می شود. یافتن رابطه مستقیم علت و معلولی در اینباره میان رفتارهای خاص والدین و کودک بسیار سخت است. کودکانی که در محیط کاملا متفاوتی رشد کرده اند گاهی رفتارها و شخصیت بسیار مشابهی نشان می دهند و در مقابل کودکانی نیز هستند که با وجود رشد در یک محیط شخصیت های کاملا متفاوتی از یکدیگر بروز می دهند. با وجود این چالش ها، محققان ارتباط قانع کننده ای بین سبک های تربیتی و اثرات این سبک در کودکان کشف کرده اند.

 

سبک های تربیتی فرزندان 

از گذشته های دور تا به امروز مطالعات گسترده و فراوانی بر روی رشد و تربیت فرزندان صورت گرفته است که باعث به وجود آمدن 3 سبک تربیتی و معرفی آن به والدین و جامعه شده است.
 

روشهای انضباطی ، روشهای حمایت کننده و ملایم ، روشهای مبتنی بر انتظار درک و خودکنترلی

ـ تحقیقات بیشتر علاوه بر سه سبک اول، روش تربیتی چهارمی را نیز پیشنهاد کردند.

نام امروزی سه سبک تربیتی متداول مقتدرانه، مستبدانه و آزادانه می باشد و اکنون به این روش‌ها روش چهارمی به نام روش طرد کننده و یا غیردرگیر نیز اضافه شده‌است. این چهار سبک با پذیرش و مسئولیت از یک سو و تقاضا و کنترل از سوی دیگر سر و کار دارد.

 

تعریف سبک های تربیتی

ـ سبک تربیتی مستبدانه

سبک‌ های پرورشی مستبدانه می‌تواند بسیار سفت و سخت باشد. در این روش مجموعه‌ای دقیق از قوانین و انتظارات وجود دارد و در مقابل نیاز به اطاعت محض از جانب کودکانمی باشد. اغلب، هر گونه سرپیچی از قواعد، تنبیهی را در پی خواهد داشت تا از حرف‌شنوی والدین یا کسانی که وظیفه ی تربیت فرزند را دارد  اطمینان حاصل شود. اغلب هیچ توضیحی برای این تنبیه داده نمی‌شود مگر این که اعلام شود ، کودک مشکل دارد. «چون من این جوری گفتم» یک پاسخ کلیشه‌ای مستبدانه به کودک است. این رفتار مستبدانه بیشتر در خانواده‌های طبقه کارگر وجود دارد تا طبقه متوسط.روانشناسی به نام دایانا بامریند توانست نشان داد که کودکان بزرگ شده در یک خانه به سبک استبدادی از شادمانی کمی برخودارند و حتی آنان بدخلق‌تر و مستعدتر برای استرس هستند.

 

ـ سبک تربیتی مقتدرانه

فرزند پروری مقتدرانه متکی بر توان‌بخشی مثبت و استفاده نادر از مجازات است. اولیاء آگاهی بیشتری نسبت به احساسات و توانایی‌های کودک دارند و از پیشرفت استقلال کودک در محدوده مناسب حمایت می‌کنند. فضای بده-بستان بر روابط بین کودک و والدین حاکم است. کنترل و حمایت هم‌زمان در سبک پرورش مقتدرانه تمرین می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که این سبک مفیدترین روش پرورش کودک است.

 

ـ سبک تربیتی آزادانه

سبک پرورش آزادنه براساس مسامحه بوده و روش محبوب طبقه متوسط است. در این دست خانواده‌ها، برای آزادی و استقلال کودک ارزش قائل می‌شوند و والدین به استدلال و توضیح تکیه می‌کنند. گرایش کمی به مجازات یا قوانین در این سبک از فرزند پروری وجود دارد و گفته می‌شود که بچه‌ها آزاد از محدودیت‌های خارجی هستند. سبک تربیتی آن ها بر عکس سبک مقتدرانه است. آن ها قوانین نمی گذارند یا قانون های خیلی کمتری دارند.

 

ـ سبک طردکننده

در روش پرورشی غیردرگیر، پدر و مادرها اغلب از نظر عاطفی و گاهی اوقات حتی از لحاظ جسمی در خانه حضور ندارد. والدین به دلیل نداشتن ارتباط با کودکان از انتظارات ایشان آگاه نیستند و تنها لوازم مورد نیاز برای زیست کودک را تهیه می‌کنند. در این خانواده‌ها اغلب فاصله‌های زیادی میان فرزند و والدین وجود دارد. کودکان در این نوع خانواده‌ها دچار انحراف می‌شوند. کودکان چنین خانواده‌هایی در رفتارهای اجتماعی، عملکرد تحصیلی، رشد روانی و رفتاری دچار مشکل می‌شوند.

 

 

حال که با سبک های تربیتی آشنا شدید باید بگوییم هیچ نسخه یکتایی برای پرورش کودکان برای همه خانواده‌ها وجود ندارد. روشی که برای یک خانواده ممکن است خوب باشد الزاماً برای دیگری مفید نیست. بسیاری از روش‌های پرورشی امروزی بین روش‌های مقتدرانه تا آزادانه قرار می‌گیرند. پرورش بسته به نوع مکان انجام آن ، متفاوت است. نوع پرورش والدین در یک خانواده ممکن است با پرورش در خانواده ی دیگر متفاوت باشد.

 

علاوه بر سبک های تربیتی که در بالا به آن ها اشاره شد ، عوامل تاثیر گذار بر روش های تربیت فرزند به طور کل عبارتند از

ـ تاثیر رفتار والدین در تربیت کودک

ـ تاثیر بهداشت و ایمنی عاطفی بر تربیت فرزند

ـ تاثیر مشغله کاری بر تربیت فرزندان

ـ تاثیر درک متقابل بر تربیت فرزند

ـ تاثیر محیط آرام بر تربیت فرزند

 

توصیه نهایی در مورد مشاوره کودک و روش های تربیت فرزندان و یا همان مهارتهای فرزند پروری

کودکان شما باعث افتخار شما و همچنین جامعه ی ما هستند ، حتی اگر با تلاش بسیار از سمت خودتان باز هم کودکتان یکسری ویژگی های بد اخلاقی را دارد هنوز برای تغییر آن ها دیر نشده است.گاهی به دلیل علاقه بیش از حد به فرزندانمان کمی از مسیر درست منحرف می شویم و این مسئله در جامعه ی امروزی ما که بر اهمیت مشاوره تاکیید بیشتری دارد قابل بررسی می باشد و می توان به سادگی به آنچه مورد نیاز والدین برای به دست آوردن مهارتهای فرزند پروری است دسترسی پیدا کرد.

 

برای بهره مندی از مشاوره تلفنی تربیت کودک و یا مشاوره حضوری تربیت کودک مجموعه روشا مشاور را انتخاب نمایید.